Ben Amerikali sava§ arkada§larimi, erinden en yuksek rutbeli subayina derece her devir gok sevmi§ ve saymi§imdir. Onlar gukulatalar, enfes soguk etler, gorekler, tatlilar yerlerken, bol mebzul biralar igerlerken kendilerini kiskanmak aklimin ko§esinden gegmemi§tir. Qunku bunlari hap etmek onlarin hakkidir. Gönç bir memleketin gocuklari olduklari halde bizim kadar fukara memleketlere yardim ellerini uzatmi§, du§manlarimiz komunistlere kar§i bizleri vikaye etmek igin her §eylerini seferber etmi§ bu insanoğlu ne yapsalar layik, ne yeseler haktir.
Henüz ug gun once Omer abiyi koridorda gorunce saygiyla toparlanan bu Zehra mi? Omer abinin dersinde gegen o olaydan sonra, Tuncer’den i§areti alir almaz, bu ne emeksiz suglamalar? Ne gabuk gamur atmalar?
Bunlari bile dedim. Sava§tim dogrusu. Oysa ben sava§ gonullusu olmamaya bir nöbet hüküm vermemi§ miydim? Buyuklerimin cemi hayırlı du§lerle yatip kotu sabahlarla kalktiklarini gore gore, kiz sen uyurken de bunal, uyaninca henüz azca bunalmi§ olursun, niteleyerek ogutler verirdim kendime.
O müzelik ogrencimin yuzunun yarisim, kansmm yuzunun yarisiyla yanyana, nikah masasmm yakinlarinda bir yerde segiyorum. Yildiz’in rikkatli uzun elinin Tuncer’in alnina du§en bir tutam sagi ok§ayarak yana gektigini birlikte goruyorum.
Oglum goturur beni, ilhanim, derken bir onurlani§i vardi!.. Kalabalikta oglunun cafcafli arabasinda gorunmek istedi, Omer abinin tutacagi göçüm de neymi§? Omer abi ile Aysel halanin kar§isinda utang duydugum gunlerden bir gun i§te. Babaanneme kar§i da igimde bir §ey eksildi.
Dortyol’da dü yanma gamurlar sigratarak gegen arabalarin, i§ikli manavlarin, kasaplarin aydinliginda, her §eyin birbirine dugumlendigi bir noktada durdum:
§u kopruyu kurdular. get adres url hayır mi ettiler efendim, kotu mu ettiler efendim? Ne ettiler? Bir dönem ben de du§undum bunu. Ug yil zip zip zipladim ortalikta. Bir su henüz inangliydim. Hem de yarim yirtik inanglarin ocunu kazanmak istercesine. Deli üzere, mecnun üzere takilip Omer’in, Aysel’in ve burda karinca surusu kabilinden gok olan onlarin kopyeleri pe§ine, güya ben de gittigim, oturup kalktigim her yerde “Efendim, bu kudret gok kotu bir kifayet. Bu adamlar gok rüsva adamlar. Qok yanli§ i§ler yapiyorlar ve dahi bile yapiyorlar kopekler! Memleketi hig du§unmuyor, cemi kendi gikarlarini du§unuyorlar. Qogunluga yarari mümteni bir kopruyu, bilmem kag paralar yedirip elin adamlarina, getirip istanbul’un tuzu kurulan jgin, kendi adamlari igin kuruyorlar!
Bakalim Kamer§en’in kizligina son verecek delikanli ne bigim bir §ey. Bu ilhan’in isteyip bile yapamadigi ne kaldi acaba? Birileri Maltepe’bile -azca once yanindan gegtigimiz-, bir tanesi TV reklamlarinda -gegen geceleyin goruverdigimiz-, oteki de Küçük asya Kulu-bu’nde -yarin dürüst§am iginde olacagimiz- köle alman bazi gok geng ve gok inangli kizlarimizin sonlari nasil da birbirinin ayni... Tuh cenabıhak kahretsin!
Gul takkadak yeti§iyor. Bacanak kolunu boynuma atiyor. Ugur’un dahi gosteremedigi bir yurekliligi gosteriyor:
ilk alki§, Korgeneralle yanindakiler salonda gorununce kopmu§tu. Gonul hanim, kurkunu o çatlak du§urmu§ olmali. ikinci alki§, Ay§enTe güveyi salonda gorununce koptu. Ayten hanim, dort sira Japon incili boynunu azıcık henüz dikmi§ti. Yegeni Ercan’in koluna girecekmi§ kabil yapmi§, bu arada adimini §a§irinca da, yuruyu§teki erlerin adim duzetmeleri kadar bir deprem yapivermi§ti.
Tezel, kagarcasma yanimizdan siyrilip gegen garsonu kolundan sara yolunu gevirmese Pierre Loti’yi nasil ho§nut ederdim, bilemiyorum.
Eli gene elimde, geldigimiz yollan ters yone bir yol elan yuruduk o devran. Toprakliktan gikip Esat’in click adress Dortyol agzina düzen geldik.
“Bu sana olan duygumun yanina saygiyi tren ve bu duyguyu peki§tirir,†dedi o da. O ak§am aramizda gegen hiç istek sozu bu başüstüne.
Masada hacısı hocası gulerken fla§lar patlami§ti. Dugunun ilk fotografi. O fotografta Nuri§ hanimefendinin busbutun aglamakli yuzuyle, gulerken agzi kocaman agilmi§ kocasina irkilerek baktigi gorunecek. Yillar sonra, bu fotografa da hep ayni §a§kinlikla bakacak belki.